![]() |
![]() |
เรไร![]() |
![]() สิ้นประกายแสงส่องให้มองเห็น หวลคำนึงถึงจันทร์คืนวันเพ็ญ เคยงามเด่นกระจ่างกลางนภา ฉันเฝ้ามองท้องฟ้าดูน่าเศร้า ไร้แม้เงาเพียงเสี้ยวคอยเหลียวหา เมื่อใดหนอจันทร์เจ้าจะกลับมา ดวงดารารออยู่เป็นคู่เคียง เหมือนจากไกลกันกว่าขอบฟ้ากั้น เกินตัวฉันกู่ร้องจนก้องเสียง ให้อีกฝั่งสดับรับสำเนียง ยึดมั่นเพียงสัญญาว่ารักกัน ยังคงเดิมแน่แท้มิแปรเปลี่ยน จะวนเวียนคืนกลับมารับขวัญ อย่าสะอื้นเอ่ยคำพร่ำรำพัน ว่าตัวฉันลืมสัญญาคำสาบาน จะคืนหวลมาอยู่เป็นคู่คิด ประโลมจิตพร้อมรักสมัครสมาน ลบเลือนรอยเรื่องราวที่ร้าวราน ช่วยสมานแผลใจไม่ละเลย วอนดวงเดือนคืนฟ้าเวหาหาว เป็นเพื่อนดาวกลับมาอย่านิ่งเฉย คืนหัวใจอบอุ่นที่คุ้นเคย จะจูบเย้ยจันทราทุกราตรี ![]() |
เมื่อวันที่ : 07 ก.ค. 2548, 13.41 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...