 เท่าทีมี |
|
| เรไร |
  เหลือเพียงแค่ที่มีเท่าที่เห็น ในความเป็นตัวตนคนอย่างฉัน เอาเศร้าสุขคลุกใส่ไปด้วกัน จนผ่านวันล่วงกาลมานานนม เอาความฝันวางเด่นเป็นจุดหมาย ในบั้นปลายหวังสงบพบสุขสม มิลำพังเดียวดายกับสายลม ค่อยเก็บบ่มสร้างหวังอย่างตั้งใจ ก็เพราะรู้มันลำบากมีขวากหนาม พยายามก้าวไปไม่หวั่นไหว แม้กายล้าเหนื่อยยากสักเท่าใด ยังคงใฝ่ดั่งฉันฝันละเมอ ไม่ได้มีอนาคตที่สดใส อย่างกับใครที่พร้อมน้อมเสนอ สุขสบายมากล้นคอยปรนเปรอ ทุ่มให้เธอคอยเฝ้าพะเน้าพะนอ ก็แค่เป็นอย่างนี้นี่แหละฉัน ชีวิตมันตามครรลองไม่ร้องขอ เพียงอยู่มันอย่างนี้ก็ดีพอ ไม่เคยง้อโชคชะตาฟ้าประทาน ให้เธอหมดทุกอย่างที่ฉันมี ร้อยวลีรำพันป็นคำหวาน เอาดวงใจแทนบทพจมาน แล้วส่งผ่านความรู้สึกนึกถึงกัน ก็แค่นี้ต่ำต้อยด้อยคุณค่า ไร้ราคาจะตีฤดีฉัน แต่กับเธอคนนี้แม้ชีวัน มอบกำนัลได้เท่านั้นที่ฉันมี
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 06 ก.ค. 2548, 12.11 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...